WEWNĘTRZNA PRZESTRZEŃ OBRAZU

Wystawa przygotowana została pod kątem uwypuklenia problemu formalnego, jakim jest napięcie między naturalną płaskością płótna, a próbą stworzenia iluzji przestrzeni, budowanej światłem oraz kolorem. „Wewnętrzna przestrzeń obrazu” nie jest jednak projektem, który zamierza ograniczyć się do zagadnień czysto malarskich. Historia abstrakcji dowodzi bowiem, że malarstwo bezprzedmiotowe może równie dobrze odzwierciedlać nasz sposób postrzegania zachodzących przemian społeczno-politycznych, czy też cywilizacyjnych. Ma również potencjał antycypowania tych procesów oraz projektowania utopii, które – postrzegane w aspekcie pozytywnym – wyznaczają przecież horyzont ludzkich możliwości. Skoro w obliczu szybko zmieniających się realiów Pepe Karmel obwieścił globalny renesans abstrakcji (nazywając nasze czasy jej Złotym Wiekiem), być może będziemy w stanie go potwierdzić, albo zastanowić się dlaczego wciąż jeszcze do nas nie dotarł.